نویسنده: ddddd12

و- { حدیث ذیل طولانی است و گزیده ای از آن را می آوریم. }

” سپس جوانی خوش اندام از حوالی قزوین و دیلم برای نصرت آل محمّد (علیهم السّلام)خروج می کند و با بانگی رسا و بیانی شیوا پیروان آل محمّد (علیهم السّلام) را ندا می کند: که ای آل محمّد (علیهم السّلام) بانگ ستم دیده غمین را لبّیک گویید. گنجینه های طالقان به او پاسخ مثبت می دهند. چه گنج ها و گنجینه هایی ! که از طلا و نقره نیستند بلکه مردانی فولادین هستند که بر یابو های ابلق سوارند و سلاح های کوتاهی در دست دارند. از شوق و علاقه ای که به جهاد دارند ، جست و خیز می زنند و خود را به سپاه دشمن می زنند ، می جنگند و پیروز می شوند. فرمانده آن ها مردی از تمیم به نام شعیب بن صالح است. بزرگ و کوچک شمشیر به دست گرفته وارد کارزار می شوند. سید حسنی که صورتش چون ماه تابان است،در این نبرد شمشیر می زند و با ستمگران نبرد می کند تا وارد کوفه شود و کوفه را ستاد فرماندهی خود قرار دهد. آنگاه به او خبر می رسد که حضرت مهدی [عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف] ظهور فرموده است…“

ز- {شعیب بن صالح} ” جوانی است نورس، زرد و گندمگون ،کوسه و خفیف اللـّحیه ،کسی در برابرش نمی ایستد جز اینکه کشته می شود. اگر با کوه ها درگیر شود از بن بر می کند تا وارد سرزمین قدس شود.او پرچمدار حضرت مهدی [عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف]  خواهد بود.“

در کتاب مهدی منتظر [عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف]  آمده است:

رایت [پرچم] خراسانی ، رایتی غیر از بیرق های سیاه ابومسلم از خراسان برای تشکیل دولت بنی عباس و غیر از رایت مغول که عاقبت دولت بنی عباس را بر هم زد می باشد و از هر سه در اخبار بسیاری یاد شده است… آنچه به نظر این حقیر(مرحوم حاج شیخ محمد جواد خراسانی ره) می رسد آن است که چند رایت ‹پرچم› از نقاط مختلف شرق قیام خواهد کرد و مجتمع آن ها خراسان است و همه با هم یکی خواهند شد. از خراسان قیام خواهند کرد

توضیح این که مدنی تنکابنی منظور از

طالقان را ٕ تالقان افغانستان می داند

3 – بنی قنطوره

الف ـ ” نزدیک است که سلطنت عرب به دست بنی قنطوره برچیده شود؛ بنی قنطوره قومی هستند با صورتهای پهن، بینی های فرورفته ودیدگان کوچک، صورتهایشان چون سپرهای آهنین است، کفشهای مویی به پا می کنند و در محلّی در نزدیکی سرزمین عرب که از زمین های عربی است فرود آیند که به آنجا وادی لون گفته می شود. عرب ها سخت با آنها درگیر می شوند … ,,    ‹این حدیث طولانی است و ادامه دارد. ›

ب ـ ” نزدیک است که بنی قنطوره شما را از سرزمین های خود از خاک عراق بیرون کنند .,,

ج ـ ” قومی که صورتهای پهن ودیدگان ریزوقیافه های غمباری دارند امّت مرا می رانند و به جزیرة العرب برمی گردانند.این حمله وگریز

سه بار روی می دهد…“

د ـ ” بنی قنطوره  وارد بصره می شوند، در کنار رود دجله فرود می آیند، مرد م سه گروه  می شوند گروهی به پد ران خود می پیوندند،گروهی به سختی می افتند وکفر می ورزند و گروهی خانواده های خود را پشت سر خود قرار می دهند و وارد نبرد می شوند. کشته هایشان شهید است…“

ه ـ ” وای بر زورا(بغداد) از بنی قنطوره گویی با چشم خود می بینم که حریم زنها در زیر پای سواران سپاه لگد مال شده و شعله های آتششان شام راطعمه حریق نموده است، بدا به حال حلب از محاصره آنان. شهرهای شامات در زیر پایشان لگدمال می شود واز شامات جز دمشق و نواحی آن باقی نمی ماند ودشت ودمن از خون مردمان رنگین می شود،سپس با اعلام امن وامان وارد بعلبک می شوند و همه نواحی لبنان را حوادث خونبار فرا می گیرد…“

و ـ” واز بیشترین نشانه ها بنی قنطوره و  سلطه آنها بر عراق و شامات است“

ز ـ ” بنی قنطوره مسلمانان را دنبال می کنند واسبهای خود را به نخلهای خوخا(در نزدیکی مسجد کوفه) می بندند و از آبشخورهای فرات می نوشند. آنان که از خراسان وسجستان می آیند مرد م عراق را به شدت فراری می دهند، آنها شریرانی هستند که مرحمت از دلهایشان گرفته شده است. در میان حیره وکوفه به هرکس برسند می کشند و اسیر می گیرند.“

ح ـ ” وای بر امّت محمد [صلّی اللّه علیه وآله] هنگامی که شهر نشینی را تحمل کنند و بنی قنطوره از رود سیحان بگذ رند واز آب دجله بخورند و به سوی بصره وابّـله تهاجم کنند.“

{ در کتاب روزگار رهایی احادیث فراوانی آمده است که مختصری از آنرا در بالا نقل کردیم ولی در کتاب مرحوم خراسانی حدیثی نیامده است.}

*در مقابل این احادیث و شاید مکمّـل این روایات، احادیث دیگری است که بنی قنطوره را به نحو دیگری معرفی می کند. در کتاب جهان در سیطره صاحب الزّمان(عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف) آمده است: ” زود باشد که تأیید کند خدا این دین را به گروههایی که هیچ بهره ای از دین ندارند.“ مؤلف این کتاب قد رت آنان را  قد رتی فوق بشری می داند و آنان را یک دسته از سرنشینان وصاحبان سفاین ناشناس پرنده معرفی می کند

برگرفته از ddddd12.blog.ir

5 – مسخ

مرحوم خراسانی درکتاب مهدی منتظر(عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف) گوید: ازاموری که تقریباً حتمی الوقوع است ظهور مسخ است … و

ممکن است که درسالهای پیش ازسال ظهورتحقّق یابد

 امّا بیشترمی نماید که درسال ظهور خواهد بود…

دراینجا احادیثی ازکتاب روزگار رها یی می آوریم.

[‌مسخ : دگرگونی سیرت و صورت چیزی به شکلی جز آنچه هست

 (مبدّ ل شد ن انسان دو پا به حیوان وحشی چهار پا) ]

الف -« درآخرالزّمان ،خسف، قذف، مسخ واقع خواهد شد . »

ب – « قومی از این امّت شب را در کنار سفره طعام وشراب و لهو و لعب سپری می کنند و بامدادان به صورت میمون وخوک در می آیند.»

ج – پیشوای ششم شیعیان [علیه السّلام ] در تفسیر آیه شریفه « پیش از عذاب بزرگ،از عذاب کوچک به آ نها می چشانیم .»«سوره سجده آیه 21» فرمود: « چه ذلـّت وخواری بالا تر ازاینکه انسان در میان خانه وخانواده اش در کنار سفره نشسته باشد و ناگهان اهل خانه گریـبان چاک کرده ، ناله سر دهند ، مرد م بپرسند : چه شده ؟! گفته شود : این فلانی است، همین الآن مسخ شد!! ابوبصیرازآن حضرت (علیه السّلام)پرسید: این فجایع پیش از قیام قائم [عجـّـل اللّه تعالی فرجه الشّریف] روی می دهد یا بعد از قیام او؟! فرمود: پیش از قیام او . »

د – « فتنه ها زمین را از کران تا کران فرا گیرد و مسخ شدن در میان دشمنان حقّ وحقیقت فراوان گردد. »

ه – « باد زورا(طوفان، گرد باد، از سوی بغداد، از سوی دجله) به شکلی که نظیرش دیده نشده ؛ می وزد،مرد م به دانشمندان خود پناه می برند وآنها را مسخ شده می یابند ومی بینند که به صورت میمون وخوک درآمده اند، صورت شان سیاه شد ه و د ید گان شان کبود گشته است. »

4 – آتشی بزرگ

الف ـ ” هنگامی که نشانه ای بزرگ در آسمان دیده شود وآن آتشی عظیم است که از سوی مشرق زمین پدید آید و شب هایی بد رخشد، فرج مردم در آن زمان است که این نشانه در پیش قد م ظهور قائم [عجـّـل ا… تعالی فرجه الشّریف] و به فاصله اندک می باشد .“

ب ـ ” عمودی از آتش در طرف مشرق آسمان پدید می آید که همه مردم روی زمین آنرا می بینند. هر کس آن زمان را درک کند برای خانواده اش مواد غذایی یک ساله را تأمین کند.“

{ مؤلّف کتاب روزگار رهایی محل وقوع این حادثه هولناک را در منطقه چاههای نفتی ظهران در حجاز می داند و البته مدنی تنکابنی چیزی شبیه آتشفشان می داند .}

نمونه ای از آن که قبلاً اتّفاق افتاده است به نقل از کتاب جهان در سیطره صاحب الزّمان (عجـّـل الله تعالی فرجه الشّریف) می آوریم: «در روز سی ام ژوئن 1908 اهالی قسمتی از سیبریه شاهد منظره بدیعی شدند و گلوله ای آتشین را دیدند که در آسمان با سرعتی شگفت انگیز سیر می کند ، بلافاصله پس ازآ ن صدای هراس انگیزی به گوش رسید و بادی گرم وآتشناک وزید ، آسمان از تفّ این آتش چندان روشن شد که چشم را می زد واین روشنی تا چندین شب دوام یافت و در سرتاسر سیبریه و حتّی در اروپا قابل دید ن بود…»

برگرفته از ddddd12.blog.ir